ذهن را دگیر با عشقی خیالی کردو رفت

جمله های واضح دل را سوالی کردو رفت

چون رمیدن های آهو ناز کردن های او

دشت چشمان مرا حالی به حالی کردو رفت

کهنه ای بودم برای دست های این و آن

هر کسی مارا به نوعی دستمالی کردو رفت

ابر هم در بارشش قصد فداکاری نداشت

عقده در دل داشت روی خاک خالی کردو رفت